Ecclesiastes 12

Ecclesiastes 12:1

memento creatoris tui in diebus iuventutis tuae antequam veniat tempus adflictionis et adpropinquent anni de quibus dicas non mihi placent

Ecclesiastes 12:2

antequam tenebrescat sol et lumen et luna et stellae et revertantur nubes post pluviam

Ecclesiastes 12:3

quando commovebuntur custodes domus et nutabuntur viri fortissimi et otiosae erunt molentes inminuto numero et tenebrescent videntes per foramina

Ecclesiastes 12:4

et claudent ostia in platea in humilitate vocis molentis et consurgent ad vocem volucris et obsurdescent omnes filiae carminis

Ecclesiastes 12:5

excelsa quoque timebunt et formidabunt in via florebit amigdalum inpinguabitur lucusta et dissipabitur capparis quoniam ibit homo in domum aeternitatis suae et circumibunt in platea plangentes

Ecclesiastes 12:6

antequam rumpatur funis argenteus et recurrat vitta aurea et conteratur hydria super fontem et confringatur rota super cisternam

Ecclesiastes 12:7

et revertatur pulvis in terram suam unde erat et spiritus redeat ad Deum qui dedit illum

Ecclesiastes 12:8

vanitas vanitatum dixit Ecclesiastes omnia vanitas

Ecclesiastes 12:9

cumque esset sapientissimus Ecclesiastes docuit populum et enarravit quae fecerit et investigans conposuit parabolas multas

Ecclesiastes 12:10

quaesivit verba utilia et conscripsit sermones rectissimos ac veritate plenos

Ecclesiastes 12:11

verba sapientium sicut stimuli et quasi clavi in altum defixi quae per magistrorum concilium data sunt a pastore uno

Ecclesiastes 12:12

his amplius fili mi ne requiras faciendi plures libros nullus est finis frequensque meditatio carnis adflictio est

Ecclesiastes 12:13

finem loquendi omnes pariter audiamus Deum time et mandata eius observa hoc est enim omnis homo

Ecclesiastes 12:14

et cuncta quae fiunt adducet Deus in iudicium pro omni errato sive bonum sive malum sit